دانشیار دانشگاه علوم پزشكی شهید بهشتی؛
شیوع بالای دررفتگی مفصل شانه، راهكارهای درمانی
اعصاب سنج: دانشیار دانشگاه علوم پزشكی شهید بهشتی، اظهار داشت: مفصل شانه به علت ساختار استخوانی ویژه بیشتر از هر مفصل بزرگ دیگری در بدن، گرفتار در رفتگی می شود.
به گزارش اعصاب سنج به نقل از مهر، رضا توكلی دارستانی، اضافه كرد: مفصل شانه به علت داشتن دامنه حركتی وسیع و ساختار استخوانی ویژه، بیشتر از هر مفصل بزرگ در بدن گرفتار در رفتگی می شود، به صورتی كه حدود ۵۰ درصد در رفتگی های مفاصل بزرگ بدن در این مفصل اتفاق می افتد. وی با اشاره به اینكه شایع ترین عارضه به دنبال در رفتگی حاد اولیه شانه، تكرار در رفتگی یا بی ثباتی مزمن آن است، درباره علل در رفتگی مكرر شانه، توضیح داد: به علت بزرگ تر بودن سر استخوان بازو نسبت به گلنوئید و كم عمق بودن حفره آن، دررفتگی مكرر اتفاق می افتد. این فوق تخصص جراحی شانه و پزشكی ورزشی، افزود: پایداری مفصل شانه وابسته به بافت های نرم اطراف آن همچون لابروم، كپسول و رباط هاست و هنگامی كه شانه به خاطر صدمه وارد شده گرفتار دررفتگی شانه در قسمت جلو می شود، سر استخوان شانه از مفصل (حفره) مربوط به آن با فشار خارج می شود. وی اظهار داشت: این عامل سبب پارگی لابروم، كپسول و رباط های جلوی بازو می شود. گاهی اوقات هنگام دررفتن شانه سر استخوان بازو (بخش كروی) بر روی لبه جلوی حفره (فرو رفتگی) قرار می گیرد و این مشكل سبب ایجاد فرورفتگی و دفرمیتی در سر استخوان بازو می شود. توكلی اضافه كرد: در برخی از بیماران در رفتگی شانه به طور كامل درمان نمی گردد و سبب می شود مفصل ناپایدارو مكررا دررفتگی ایجاد شود. امروزه مشخص شده كه هر چه بیمار در زمان نخستین در رفتگی شانه جوان تر باشد، احتمال در رفتگی مكرر شانه افزوده می شود. بدین سان با هر بار در رفتن شانه، كپسول قدامی شانه گرفتار كشیدگی و پارگی می شود و در نتیجه مستعد در رفتگی مكرر با نیروهای بسیار كمترمی شوند. وی در مورد علایم اصلی در رفتگی مكررشانه بیان كرد: درد شانه و بازو كه با حركت دادن بازو تشدید می شود، ایجاد برآمدگی در جلو یا پشت شانه صدمه دیده، ایجاد ظاهر متفاوت برای شانه ها و ورم در محل شانه صدمه دیده، اسپاسم عضله (حركت یكباره عضله) در محل شانه صدمه دیده، ضعف، بی حسی، یا احساس سوزش در شانه و بازوی صدمه دیده، موارد مكرر بیرون آمدن شانه از محل صحیح آن، وجود احساس دائمی درباره شل شدن شانه، احساس حركت به داخل و خارج مفصل، یا احساس آویزان شدن شانه از علایم این بیماری است. دانشیار دانشگاه علوم پزشكی شهید بهشتی، در مورد روش های درمانی معمول در رفتگی مكرر شانه، اظهار داشت: بعد از نخستین بار دررفتگی شانه بیمار باید با استفاده از روش های مانند فیزیوتراپی وضعیت شانه را پایدار كند و احتمال در رفتن مكرر مفصل شانه را كم كند. توكلی اضافه كرد: در موارد در رفتگی شانه مكرر امكان دارد درمان جراحی برای بیماران تجویز شود، این جراحی عموما با روش آرتروسكوپی انجام می شود، این روش نسبت به جراحی باز كم تهاجمی تر است و حداقل آسیب را به بافت شانه می زند، همینطور دوره ریكاوری پس از جراحی بسیار كوتاهتر است. وی در مورد روش درمانی نوین اضافه كرد: در این روش كه anterior Dynamic Stabilization With Biceps Arthroscopic نامیده می شود، از تاندون دراز عضله دوسر برای مهار در رفتگی شانه استفاده می شود. در این روش نوین، سر دراز عضله دوسر از محل اصلی خود برداشته می شود و از وسط عضله قدامی شانه(ساب اسكاپولاریس) رد می شود و در سوراخی كه از قبل در قدام لبه گلنوئید ایجاد شده، تعبیه می شود. بدین ترتیب با وجود حركات چرخشی دست، از دررفتگی مكرر شانه جلوگیری می شود. توكلی اظهار داشت: این روش برای نخستین بار در ژوئن ۲۰۱۹ در كشور فرانسه به صورت Live Surgery آموزش داده شد و تعداد بیمارانی كه با این روش در دنیا جراحی شده اند، زیاد نیست. ابزار اورجینالی كه برای جراحی شانه به این روش مورد نیاز است هنوز در ایران وجود ندارد ولی با تغییرات اجرایی كه در نحوه تكنیك ایجاد كردیم توانستیم دو بیمار را به روش بسته جراحی نماییم. این دو بیمار جوان به علت در رفتگی مكرر شانه علاوه بر بافت نرم، قسمتی از استخوان را هم از دست داده بوده اند. وی خاطرنشان كرد: این تكنیك در بیمارانی كه كمتر از ۲۵ درصد بافت استخوانی را از دست داده اند بسیار مناسب می باشد و در مواردی كه بیشتر از ۲۵ درصدبافت استخوانی را از دست داده باشند از تكنیك لاتارژه استفاده می شود.
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب