روایت خواندنی از یكی از فرزندان بهبود یافته محك
از شكست سرطان تا ورود به تیم ملی شنای معلولان
اعصاب سنج: مازیار ماضی قهرمان بازی های آسیایی و فرزند بهبودیافته محك، از شكست سرطان تا ورود به تیم ملی شنای معلولان می گوید.
به گزارش اعصاب سنج به نقل از مهر، درمان سرطان، طولانی مدت است و گاه فرد مبتلا باید سال ها برای رسیدن به قله سلامتی تلاش کند. در این میان، این بیماری عوارضی هم با خود به همراه دارد که درمان آنها از نظر جسمی و روانی بسیار حائز اهمیت می باشد، معلولیت یکی از این عوارض است. روان شناسان مؤسسه محک تلاش می کنند تا کودکانی که در راه درمان با عارضه معلولیت مواجه می شوند، با انگیزه، روحیه و گام برداشتن در راه بازتوانی سختی ها را پشت سر گذاشته و بتوانند فارغ از معلولیت پیش آمده، به اهداف شان فکر کنند و زندگی با کیفیتی داشته باشند. مازیار ماضی یکی از همان قهرمان های محک است که بعد از پیروزی بر سرطان، با وجود معلولیت توانست عنوان جوان ترین ورزشکار اعزامی ایران به کره جنوبی در بازی های آسیایی ۲۰۱۴ را کسب کند و جزو ۴ شناگر برتر آسیا شود.۱۳ سال داشت که به بیماری سرطان مبتلا شد. پسر فعال و ورزشکاری که هیچگاه فکر نمی کرد درد زانویش به یک تومور بدخیم ختم شود. توموری که در راه زندگی یک ورزشکار حرفه ای رزمی، ژیمناستیک و واترپلو می توانست آخر آرزوها و موفقیت ها باشد اما آغازی شد برای یک تغییر. ورزشکار محک به مناسبت روز جهانی معلولان، فراز و نشیب های مبارزه با سرطان را از نقطه صفر برایمان روایت می کند؛ درست جایی که درد زانویش شدت یافت و علیرغم رفتن به پزشک و انجام آزمایش های مختلف بیماری تشخیص داده نشد. مازیار می گوید: بعد از انجام آزمایش پاتولوژی در دو آزمایشگاه مختلف، پاسخ هر دو آزمایش شکستگی استخوان زانو بود. برای همین پایم را گچ گرفتند و عدم تحرک سه ماهه، باعث رشد و گسترش بیشتر بیماری شد. درست زمانی که تومور تمام زانویم را درگیر کرده بود، به علت وخامت بیماری وارد مرحله شیمی درمانی شدم. از طرفی برداشتن استخوان زانو و استفاده از پروتز به جای آن مؤثرترین شیوه درمانی بود که متخصصان به ما معرفی کردند. او سه دوره شیمی درمانی سخت را پشت سر گذاشت و برای عمل جراحی خودش را آماده کرد، تا اینکه با خبر بدی رو به رو شد. مازیار ادامه می دهد: پدرم در حال انجام مقدمات عمل جراحی بود ولی موضوعی که نمی دانستم چیست، حالش را دگرگون کرد؛ قرار شد برای مشورت به چند متخصص دیگر هم رجوع نماییم. من دلیل این همه حال بد پدر و مادرم را نمی دانستم اما در همان عالم نوجوانی فکر کردم، پزشکان از درمانم قطع امید کرده اند. نگران آینده بودم و تا زمانی که پدرم درمورد آنچه پزشکان به او گفته بودند، با من صحبت نکرد، نگرانیم کمتر نشد؛ پزشکان گفته بودند استخوان مصنوعی یا پروتز امکان دارد باعث عود مجدد بیماری شود. پدرم گفت برای درمان لازم است پایم را از دست بدهم. پدرم به گریه افتاد، من هم. نمی خواستیم این اتفاق بیفتد اما چاره ای نبود؛ دلخوشی ام این بود که از درد و رنج حاصل از بیماری سرطان نجات پیدا خواهم کرد. سرانجام بعد از ۸ ساعت عمل جراحی، در دنیای جدیدی چشم به جهان گشودم.فرزند محک باور دارد، محدودیت در ذهن ماستاو به علت وخامت بیماری مراحل اولیه درمان همچون عمل جراحی را در استان محل سکونت شان به سرعت پشت سر گذاشت و در آن روزها بود که با محک آشنا شدند. به قول او، زندگی اش با آمدن محک تغییر کرد: به جز هزینه های درمان و پای مصنوعی که محک پرداخت کرد، من و خانواده ام به دلگرمی برای ادامه مسیر نیاز داشتیم. باید یک نفر به ما می اظهار داشت که زندگی تمام نشده و راه جدیدی پیش روی مان قرار دارد؛ روان شناسان محک همین کار را کردند. کمکم کردند تا درسم را ادامه دهم و با وجود آنکه شرایط جسمی ام مثل قبل نبود، اما بار دیگر توانستم به دنیای ورزش برگردم. مازیار ضمن اشاره به این مورد می گوید: اراده خوبی پیدا کرده بودم و با کمک خانواده ام، دوست روزهای سختم شاهین ایزدیار، قهرمان تیم ملی شنای معلولان ایران، زیر نظر بهترین مربی آسیا آموزش دیدم و عضو تیم ملی شنای معلولان شدم. بعد از مدتی با شرکت در مسابقات داخلی رکوردهای مختلفی را ثبت و سپس به بازی های آسیایی راه پیدا کردم. شاید برای تان جالب باشد بدانید من با شناگران عادی هم مسابقه دادم و توانستم رکوردهایم را جا به جا کنم. او، ده ها مدال طلا و نقره دارد و همچنان منتظر آخر کروناست تا بتواند باردیگر به میدان مبارزه برگردد. او قبل از پاندمی کرونا به کودکان مبتلا به سرطان تحت حمایت محک و موسسه کودکان مبتلا به سرطان استان خراسان که گرفتار نقص عضو می شوند، با روایت خاطرات دوران درمان خود امید و انگیزه می داد. همینطور تا کنون برخی از این کودکان را به مربی ها و تیم های مختلف ورزشی معرفی کرده تا آنها هم مثل او بتوانند به موفقیت برسند. او امیدوار است با بازگشت سلامتی به جهان مان بتواند به کودکان بیشتری کمک نماید تا مسیر زندگی شان را پیدا کنند. مازیار در انتها می گوید: در این راه افراد زیادی به من کمک کردند. خانواده خودم، خانواده ام در ورزش و خانواده ام در محک؛ من با حضورم در کنار کودکان مبتلا به سرطان موفقیت هایم را یک مرتبه دیگر دوره می کنم و با این حساب جایی برای ناامیدی باقی نمی ماند. ازاین رو می خواهم در روز جهانی معلولان این پیام را به گوش افراد گرفتار این عارضه برسانم که محدودیت در ذهن ماست و اگر آنرا کنار بگذاریم هیچ کاری در این دنیا نیست که نتوانیم انجام دهیم. این تمام حقیقتی است که باعث شکل گیری تصویر جدیدی از زندگی ام شد. تصویری که امروز شما از مازیار ماضی مشاهده می کنید.
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب