حتی پیش از اعلام مرکز، به سوی محل مورد حمله رفتیم
اعصاب سنج: در ضمن دفاع دوازده روز کشور در مقابل حملات وحشیانه دشمن صهیونیستی، اعضاء کادر بهداشت درمان و سلامت ایران و تک تک نفرات تیم ملی سلامت بر سر قول و قرار خود با مردم ایران ایستادند.
به گزارش اعصاب سنج به نقل از وبدا، در ضمن دفاع دوازده روز کشور در مقابل حملات ناجوانمردانه و وحشیانه دشمن صهیونیستی، اعضاء کادر بهداشت درمان و سلامت ایران و تک تک نفرات تیم ملی سلامت بر سر قول و قرار خود با مردم ایران ایستادند و به انجام وظیفه در سنگرهای سلامت پرداختند. احساس مسئولیت، همراهی، همدلی و ایثار اعضاء تیم سلامت هزاران قصه و روایت در خود دارد. در این بین برخی افراد با شجاعت، مدیریت، خلاقیت، نوع دوستی یا همدلی خود داستان هایی متفاوت و اثرگذار را رقم زدند که باید ماندگار شوند. مجموعه گفتگوهای «تاریخ شفاهی سلامت در دفاع ملی» تلاشی است برای روایت قطره ای از دریای لایتناهی حماسه های خلق شده در در طول این دوازده روز توسط اعضاء رده های مختلف و رسته های شغلی متفاوت در ساختار سیستم سلامت ایران. لطفاً خودتان را بطور کامل معرفی کنید و بگویید کجا مشغول بکار هستید؟ من روح الله نظری از اورژانس ۱۱۵ اهواز هستم. از آن ۱۲ روز برای ما بگویید، چه شرایطی داشتید و چه کارهایی انجام دادید؟ ما چندین مورد تهاجم دشمن در منطقه تحت پوشش خودمان داشتیم که برای ماموریت به این مناطق اعزام شدیم، تازه از یک ماموریت دیگر برگشته بودیم که صدای انفجار شنیدیم و متوجه دود غلیظی در آسمان شدیم، بدون این که مرکز به ما اعلام نماید سوار آمبولانس شدیم و حرکت کردیم، نخستین نیروهایی بودیم که به منطقه مورد تهاجم واقع شده رسیدیم یعنی هنوز هیچ کس آن جا نبود، صحنه خیلی بد و واقعا ناراحت کننده ای بود، کلی مجروح آن جا بود و کوشیدیم کمی آن جا در محل تریاژ نماییم، سپس چهار مجروح را به سرعت به بیمارستان انتقال دادیم و سریع هم مجدد برگشتیم به محل انفجار. آن لحظاتی که این صورت گرفت احساس ترس نداشتید؟ به فکر خانواده تان نبودید؟ فکر این که بطورمثال خدای ناکرده برای خودتان اتفاقی بیفتد؟ واقعیت را بگویم لحظات اول که انفجار شده بود نه، خودم آن لحظه ای که رسیدم آن جا، فقط اهتمام کردم سریع خودم را به بالای سر مجروحان برسانم ولی وقتی در آن محیط قرار گرفتم و دود و خاک و ویرانی را دیدم باید بگویم ترسیدم، از این ترسیدم که باردیگر انفجار دیگری پیش بیاید ولی چون شرایط کاری ما طوری است که اولویت ما همیشه بیماران، مصدومین و مجروحین و مردم هستند کوشیدیم هر طور شده وظیفه مان را انجام بدهیم، آن لحظه به این هم فکر کردم که شاید دیگر هیچ گاه خانواده ام را نبینم یعنی این فکر به ذهنم آمده بود ولی شرایط کاری ما طوری است که باید حتما خدمت رسانی نماییم به مردم. روز اول را که با شرایط سخت گذراندید به این فکر نکردید که روزهای بعد دیگر سر کار نروید؟ به هر حال ممکنست این فکر به سراغ آدم بیاید. نه این طور نیست، این فکر را نکردم، فکر هم نکنم که هیچ کدام از بچه های ما چنین کاری کرده باشند. شرایط کاری ما طوری است که در مدت خدمتمان در اورژانس ۱۱۵ زیاد با این صحنه ها و این موارد خطرناک و سخت مواجه می شویم، بعنوان مثال سوانح طبیعی یا اتفاقاتی مثل تصادف و غیره ولی بعضی وقت ها نفس کمک کردن به دیگران طوری است که آدم از این کار انرژی می گیرد و حالش خوب می شود و این موجب می شود که همیشه در این کار کمک به دیگران در اولویت اولش باشد. نکته دیگری نیست که راجع به آن دوره بخواهید بگویید؟ کمبود و مشکلی که بخواهید مطرح کنید؟ نه خدا را شکر بچه های عملیات همه خوب بودند، در صحنه اول که ما رفتیم و رسیدیم جزو نخستین نیروهای امدادی بودیم که آن جا رسیدیم بعد که ما سری اول مجروحان را انتقال دادیم و باردیگر برگشتیم خدا را شکر دیدیم همه امکانات مهیا شده و نیروهای بیشتری در آن جا حضور داشتند و حضور نیروهای دیگر موجب دلگرمی همه شده بود و کارها واقعا به صورت خوبی پیش رفت.
مطلب اعصابسنج را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب