گزارش اعصاب سنج به نقل از مهر؛
مشكل بیمارستان ها كمبود بالش نیست، چالش های پیش روی وزیر
اعصاب سنج: بازتاب اعتراض وزیر بهداشت به نبود بالش در یكی از بیمارستان های كشور، با واكنش های مختلفی در فضای مجازی همراه شده است.
به گزارش اعصاب سنج به نقل از مهر، سوژه اعتراض وزیر بهداشت به رئیس بیمارستانی در استان كرمان درباب نبود بالش زیر سر بیمار بستری، این روزها بازتاب های مختلفی داشته است. بطوریكه برخی، چنین صحنه هایی را یك نوع حركت و اقدام پوپولیستی تلقی می كنند و عده ای نیز از چنین رفتارهایی حمایت می كنند. مشكل كمبود پرستار در بیمارستان ها آنچه مسلم است، بیمارستان های كشور با مسائل و مشكلات مختلفی مواجهند كه شاید نبود بالش و پتو برای بیمار، در اولویت های بسیار پایین تری قرار می گیرد. بر همین اساس، می توان عنوان داشت كه وزیر بهداشت، می بایست بر روی مشكلات و چالش هایی دقیق شود كه در اولویت های بالاتر از كمبود بالش و پتوی بیمار قرار دارند. یكی از اشكالات حاد بیمارستان های دولتی، كمبود نیروی پرستاری است. این مساله در سال های گذشته بارها و به دفعات مورد تاكید دست اندركاران حوزه سلامت قرار داشته است، اما نكته مهم، عدم تأمین نیروی پرستاری مورد نیاز بیمارستان های دولتی بوده است. این وضعیت سبب شده تا شاهد حضور همراه بیمار در كنار تخت بیماران باشیم. گزارش ها و آمارها حاكی از این است كه نسبت پرستار به تخت بیمارستانی و همین طور نسبت به جمعیت كشور، بسیار پایین تر از استانداردهای جهانی و حتی منطقه ای است. بطوریكه در كشورهای اروپایی به ازای هر ۱۰۰۰ نفر جمعیت ۱۰ كادر پرستاری وجود دارد و متوسط جهانی آن نیز به ازای هر ۱۰۰۰ نفر جمعیت ۶ پرستار بوده و حداقل آن نیز ۳ پرستار است. اما این وضعیت در ایران بسیار كمتر است. محمد شریفی مقدم دبیركل خانه پرستار، با اشاره به وجود ۲۰ هزار پرستار فارغ التحصیل و متقاضی كار، اظهار داشت: چرا با این تعداد نیروی پرستار بیكار، ما باید گرفتار كمبود نیروی پرستاری در بیمارستان ها باشیم. در همین حال، مریم حضرتی معاون پرستاری وزارت بهداشت، در ارتباط با وضعیت نیروی پرستاری در بیمارستان های كشور، گفته است كه نسبت تعداد پرستار به تخت هم اكنون حدود یك تا ۱.۱ است. در صورتیكه برمبنای استاندارد تعداد پرستار به تخت در افق ۱۴۰۴ باید به نسبت ۲.۵ پرستار به ازای هر تخت برسیم ضمن اینكه در شرایط فعلی نیز باید حداقل به نسبت ۱.۸ پرستار به ازای هر تخت برسیم بدین سبب در شرایط فعلی تعداد پرستاران كشور باید حداقل دو برابر بشود. در سال ۲۰۰۱ میلادی در استرالیا برای اطمینان از مراقبت با كیفیت و امن برای بیمار و استخدام و حفظ پرستاران در بالین، استانداردهایی تعیین شد كه در بخش داخلی و جراحی بیمارستان های درجه یك، باید به ازای هر چهار بیمار، یك پرستار به اضافه یك نفر مسئول شیفت در شیفت های بامداد و عصر داشته باشند؛ البته این نسبت در بیمارستان های درجه سه به یك پرستار به ازای پنج بیمار در شیفت بامداد و یك پرستار به ازای ۶ بیمار در شیفت پس از ظهر به اضافه یك نفر مسئول شیفت كاسته می شود. همین طور در همه بیمارستان ها با هر درجه در بخش های پس از زایمان مادران باید به ازای هر پنج مادر، یك پرستار و یك نفر مسئول شیفت در بامداد ها و یك پرستار به ۶ بیمار در شیفت پس از ظهر حاضر باشد. بر طبق این استاندارد، در هر اتاق عمل باید ۳ پرستار حضور داشته باشد و در بخش های مراقبت های پس از عمل ریكاوری در همه شیفت ها به ازای هر بیمار بیهوش، یك پرستار حاضر باشد. اجرای این استانداردها در استرالیا منجر به استخدام بیشتر از ۳ هزار پرستار در بیمارستان ها، كاهش غیبت و انتقال پرستاران، افزایش ۲۵ درصدی تمایل به وارد شدن به حرفه پرستاری و بهبود رضایتمندی مردم از خدمات مراكز دولتی شد. در همین حال، وزیر بهداشت وعده داده است كه ۱۰ هزار نیروی پرستاری برای تامین قسمتی از نیاز بیمارستان ها به پرستار، عملی شود. وضعیت تجهیزات و ملزومات مصرفی در بیمارستان ها یكی دیگر از مشكلات پیش روی بیمارستان های كشور، كمبود نقدینگی برای تهیه نیازهای بیمارستان است. به دنبال تشدید تحریم ها كه آثار آن در حوزه سلامت نیز نمایان شده است، بطوریكه در ماه های گذشته، كمبود تجهیزات پزشكی و ملزومات مصرفی در بیمارستان ها، به شدت خودنمایی می كند. همین مسئله سبب شده بعضی از خدمات درمانی گرفتار مشكل شود و بعضاً، بیماران مجبور شوند برای تهیه لوازم پزشكی، به بیرون بیمارستان بروند. در صورتیكه قرار بود با اجرای طرح تحول سلامت، بیماران به خارج از بیمارستان ارجاع داده نشوند. آن طور كه بعضی از مدیران و رؤسای بیمارستان های دولتی عنوان می كنند، مشكل نقدینگی برای تهیه تجهیزات پزشكی و ملزومات مصرفی بیماران، دست آنها را برای ارائه این خدمات بسته است و در نتیجه، شاهد بروز مشكل در این بخش هستیم. كمبود دستگاه های تصویربرداری پزشكی همچون ام آر آی، سی تی اسكن، پت اسكن و…، یكی دیگر از مشكلات بیماران در بیمارستان های دولتی است. همین مسئله سبب می شود كه بیماران از شهرستان ها به سمت مراكز استان ها و كلانشهرها هجوم بیاورند و در نتیجه، ارائه خدمات به مردم و بیماران مبتلا به اختلال می شود. شاید بازگشت بیماران شهرستانی به بیمارستان های امام خمینی (ره)، شریعتی شهید رجایی، مفید و…، در تهران، نمونه بارز و آشكار از كمبودها در شهرستان ها باشد. چالش های پیش روی وزیر با اجرای طرح تحول سلامت در بیمارستان های دولتی و دانشگاهی، یك دفعه وضعیت ارائه خدمات به مردم و بیماران به خصوص اقشار لطمه پذیر و كم درآمد جامعه، گرفتار تغییر و تحول شد. بطوریكه هزینه های پرداختی از جیب بیماران كم شد و همه نیازهای بیماران در بیمارستان ها تامین شد. حالا با گذشت ۵ سال از اجرای این طرح، مشكلات بودجه ای و اقتصادی دولت، سبب شده تا شاهد صرفه جویی در تخصیص بودجه به وزارتخانه ها و دستگاه های دولتی باشیم. از طرف دیگر، پرداخت نشدن مطالبات چند هزار میلیاردی وزارت بهداشت از بیمه تامین اجتماعی، بر تشدید بحران مالی بیمارستان ها افزوده است و در نتیجه، ارائه خدمات رنگ باخته است. به نظر می آید، چالش های پیش روی وزیر بهداشت، بسیار فراتر از نبود بالش زیر سر بیماران باشد.
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب