دانشیار اقتصاد سلامت عنوان كرد؛
۳۶۷میلیارد تومان دارو در منازل ایرانیان
اعصاب سنج: دانشیار اقتصاد سلامت اظهار داشت: آنتی بیوتیک ها و مسکن ها سه رتبه اول داروهای ذخیره شده و اتلافی را به خود اختصاص می دهند.
به گزارش اعصاب سنج به نقل از مهر، محبوب اهری، در مورد ذخیره و اتلاف غیرضروری دارو در منزل به یافته های رساله تحصیلات تکمیلی انجام شده بر روی ۳۲۰ خانوار ساکن شهر تبریز در سال ۱۳۹۶ و همینطور مرور نظام مند و متاآنالیز وضع موجود و تجربیات جهانی اشاره نمود و اضافه کرد: بررسی ادبیات انتشار یافته نشان می دهد، ذخیره و اتلاف دارو در تمام دنیا وجود دارد ولی در کشورهای با درآمد بالا به سبب مدیریت مناسب به مراتب کمتر است. وی ضمن اشاره به این که بر مبنای مطالعات انجام شده بالغ بر ۳۶۷ میلیارد تومان دارو در منازل خانوارهای ایرانی ذخیره شده که از این میزان ۱۴۴ میلیارد تومان ارزش داروهای اتلافی بوده است، اظهار داشت: بر مبنای مطالعات انجام شده ۶۷ درصد خانوارهای مصاحبه شونده حداقل یک مورد داروی اتلافی داشتند. ۱۱ درصد از داروها بدون نسخه و ۸۹ درصد تجویزی بودند. به طور متوسط ۶۰ درصد داروهای تجویز شده و غیر نسخه ای اتلاف شده اند. ۶۵ درصد داروهای تهیه شده به صورت OTC، مجوز فروش نداشته اند یعنی ۱۵ درصد از داروهای منقضی شده، همچنان توسط خانواده ها مصرف می شود. دانشیار اقتصاد سلامت دانشگاه علوم پزشکی تبریز اظهار داشت: به نظر می آید، داروهای ذخیره شده تجویزی از الگوی بیماری های کشور تبعیت می کند اما عوامل دیگری وجود دارد که ذخیره غیرضروری و اتلاف دارو را افزایش داده و هزینه های قابل توجهی را به مردم، نظام سلامت و اقتصاد تحمیل می کند. بر مبنای یک برآورد ساده، ۱۴۴ میلیارد تومان ارزش داروهای اتلافی بوده است که این مبلغ می توانست بهتر هزینه شود. وی افزود: فقط ۳۷ درصد خانوارهای مطالعه شده استاندارد ذخیره دارو را رعایت می کردند. حال این که ذخیره نامناسب دارو می تواند علاوه بر افزایش اتلاف دارو، پیامد مرگبار مسمومیت های کودکان و سالمندان را به همراه داشته باشد. اهری ضمن اشاره به این که ۹۹ درصد خانوارها دارو را از راه زباله و فاضلاب دفع می کنند، اضافه کرد: دفع دارو به این شیوه یعنی آلودگی آب و خاک و افزایش مقاومت دارویی و عوارض خطرناک مانند سرطان که بنابراین مقصد نهایی دارو نباید آب و خاک باشد. وی تصریح کرد: مشکل دارو یک پدیده چند علتی است که ریشه در فرایندهای معیوب زنجیره تولید، توزیع، فروش و مصرف دارد. باید قبول نماییم مشکل در هر دو طرف عرضه و تقاضا وجود دارد و مسئولیت اجتماعی برای مدیریت این مسئله آنچنان پررنگ نشده است. ارتقای دانش و سواد سلامت جامعه، بازبینی در عادت های تجویز پزشکان، نظارت بر فروش دارو و ایجاد تعهد و پاسخگویی مناسب برای تولید و توزیع کنندگان ضروری به نظر می آید. عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی تبریز، درآمد، پوشش بیمه ای، بیماری های مزمن، جنسیت، تحصیلات و سن را از عوامل مؤثر بر ذخیره و اتلاف دارو دانست و اضافه کرد: عواملی مانند درآمد و شغل، دسترسی بیشتر به دارو و پزشک و عادت به رفتن به پزشکان مختلف اتلاف دارو را حتی تا سه برابر هم می افزاید. بنابر این بیمه ها باید نقش فعال تری در کنترل دسترسی افراد از راه قوانین و مقررات و پشتیبانی از برنامه سطح بندی و پزشک خانواده ایفا کنند. این پژوهشگر با عرضه شواهد جهانی از آلودگی آب های سطحی توسط داروها دو راهکار برای مدیریت دفع داروهای خانوارها عرضه داد و اظهار داشت: نخستین راهکار که فوریت زیست محیطی، سلامتی و انسانی به حساب می آید، جمع آوری داروهای رها شده از راه پویش های همگانی و دفع بهداشتی آنها است. راهکار دوم ایجاد خط برگشت دارو (به داروخانه ها و مراکز سلامت معتمد) و دفع بهداشتی یا بازیافت آنها است. وی بیان نمود: شواهد کافی در خصوص وجود مشکل در زنجیره عرضه و مصرف دارو وجود دارد. تجویز نامناسب است، فروش بدون نسخه به سادگی صورت می گیرد. رفتار بیماران نیازمند بهبود است و ذخیره و دفع غیر استاندارد دارو آبستن نتایج خطرناک انسانی و زیست محیطی است. این که چرا داروهای نسخه ای به سادگی فروخته می شود، نیازمند پاسخگویی از سوی نهادهای مسئول است. شواهدی در این مطالعه نداریم که تضاد منافع تا چه اندازه در ایجاد و تشدید این مشکلات دخیل است. اما بررسی دقیق و عمیق "تضاد منافع" و سهم آن در مشکلات بیان شده، ضروری و مورد پیشنهاد است. اهری اظهار داشت: خیلی از کشورها با مداخلات هوشمندانه مانند تغییر بسته بندی دارو، اندازه و دوره تجویز دارو توانسته اند میلیونها دلار ذخیره کنند. بعنوان نقطه شروع و یک مداخله زود بازده، نظارت بر فروش داروهای نسخه ای بخصوص آنتی بیوتیک ها می تواند هم پول و هم سلامتی را ذخیره کند. بیشتر از ۱۵ کشور توسعه یافته توانسته اند سیستم برگشت دارو به نظام سلامت را اجرا کنند. مطالعات گوناگونی به دنبال بازگرداندن داروهای گران قیمت برگشتی به چرخه مصرف هستند. حال سوال این است که چرا در ایران، قانون سنتی ممنوعیت بازگشت دارو به داروخانه ها مورد بازبینی قرار نمی گیرد.
منبع: asabsanj.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب